Jak uczyć się szybko i skutecznie?

Jak uczyć się szybko i skutecznie?

Różne koncepcje dotyczące styli uczenia się. Uczenie się za pomocą zmysłów: wzrokowcy, słuchowcy oraz kinestetycy.

Każdy z nas kiedyś uczył się, uczy lub będzie się uczyć – jednym przychodzi to lepiej, innym gorzej. Co zrobić, by proces ten był sprawniejszy i efektywniejszy? Jednym ze sposobów jest identyfikacja indywidualnego stylu uczenia się.

Różne koncepcje

Styl uczenia się, to nic innego, jak sposób, w jaki najlepiej przyswajamy oraz zapamiętujemy nowe informacje lub umiejętności. Dzięki znajomości preferowanego przez nas stylu, możemy łatwiej wybrać metodę nauki oraz dostosować techniki do własnych potrzeb.

Według jednej z koncepcji dzielimy się na aktywistów, obserwatorów, teoretyków lub pragmatyków (Honey i Mumford, 2000).

Najpopularniejszy jednak podział mówi wzrokowcach, słuchowcach oraz kinestetykach. Koncepcja ta opiera się na założeniu, że jednostki różnią się między sobą pod względem tego, który kanał zmysłowy jest najskuteczniejszy (Riener i Willingham, 2010) .

A zatem co mówią nasze zmysły?

Wzrokowcy to osoby, które wolą operować obrazami niż słowami. Zwracają uwagę na kolory oraz kształty. Szybciej zapamiętują informacje przekazane za pomocą diagramów, rysunków, grafik czy wykresów. Mają też bujną wyobraźnię. Często pamiętają twarze, ale nie pamiętają imion. Chętnie robią własne notatki, a ich pismo jest zwykle czytelne i przejrzyste.

Wzrokowcy wolą posługiwać się obrazami

Dla ludzi, u których dobrze rozwinięta jest inteligencja muzyczna, słuch jest najważniejszym zmysłem. Mają dobrą pamięć do dialogów, muzyki i dźwięków. Słuchowcy uczą się najlepiej słysząc informacje, dlatego kluczem do sukcesu jest tutaj dobry wykładowca, dyskusja czy debata. Uczą się bowiem nie tylko słuchając, ale również mówiąc. Lubią powtarzać na głos to, co napisali.

Kinestetycy z kolei najskuteczniej przyswajają wiedzę podczas wykonywania czynności. Najlepiej chłoną wiedzę poprzez doświadczenia i przykłady. Przydatne jest tu korzystanie z demonstracji, filmów wideo, case’ów. Dobrze sprawdzają się także ćwiczenia czy warsztaty. Mają dobrą pamięć do działań i ruchów ciała. Doskonale odczytują mowę ciała.

Nauka przez doświadczenie

Autorem koncepcji uczenia się przez doświadczenie jest David Kolb. Przez lata zajmował się on tematyką uczenia, a jego model jest jednym z najpopularniejszych modeli stosowanych podczas wszelkich programów szkoleniowych. Uczenie stanowi tutaj sekwencję powtarzających się etapów, których istotą jest właśnie konkretne doświadczenie. Kiedy uczymy się czegoś nowego, modyfikujemy nasze wcześniejsze doświadczenia. Z drugiej strony, nasze nowe doświadczenia mają wpływ na te w przyszłości.

Cykl uczenia się według Kolba to: doświadczenie, refleksja, teoria oraz zastosowanie. Według proponowanej metody, aby efektywnie przyswoić informacje powinniśmy przejść przez wszystkie cztery fazy proponowanego cyklu.

Niektóre osoby, preferują najpierw zapoznanie się z teorią, później zastanawiają się nad jej użytecznością, następnie stosują ją w praktyce i wyciągają wnioski. Proces dydaktyczny powinien być zatem skonstruowany tak, aby uczestnik mógł swobodnie rozpocząć naukę na wybranym przez siebie etapie.

Kim jesteś według Kolba?

W modelu Kolba możemy zostać przypisani do jednej z następujących grup: akomodator, dywerger, konwerger i asymilator.

stylu akomodacyjnym dominuje konkretne przeżycie i aktywne eksperymentowanie. Akomodator skuteczniej niż inni wprowadza w życie plany i eksperymenty. Lubi nowe doświadczenia, częściej ryzykuje i z łatwością adaptuje się do nowych warunków.

Styl dywergencyjny to konkretne przeżycie i refleksyjna obserwacja. Charakterystyczna jest tu duża wyobraźnia oraz umiejętność postrzegania konkretnej sytuacji w różnych aspektach. Dywerger najlepiej działa w sytuacjach wymagających generowania myśli, wykazuje zainteresowanie ludźmi, jest zaangażowany emocjonalnie w to, co robi. Zazwyczaj posiada szerokie zainteresowania kulturalne i lubi gromadzić informacje.

Konwerger abstrakcyjnie uogólniania i aktywnie eksperymentuje. Osoby preferujące ten styl uczenia się wykazują największe zdolności do praktycznego zastosowania teorii. Konwergerzy skupiają się na określonym problemie, raczej nie wykazują emocji, bardziej interesują ich zadania i rzeczy aniżeli ludzie.

stylu asymilacyjnym najważniejsze jest natomiast abstrakcyjne uogólnienie i refleksyjna obserwacja. Asymilator wykazuje zdolność do tworzenia modeli teoretycznych oraz wyciągania wniosków. Ważne, aby teoria była logiczna i precyzyjna. Mniej ważne są praktyczne problemy ludzkie.

Reasumując, stylów uczenia się jest wiele. Co pocieszające, nie ma ani złych ani dobrych. Ważne, by znaleźć taki sposób na naukę, które będzie nam odpowiadał najbardziej i będzie dla nas najbardziej efektywny.

Dodaj komentarz